Er zijn zoveel mogelijkheden, maar veel mensen willen hier nog niet aan denken. Wat als u dood bent?

De allerlaatste fase

Mijn werk bestaat uit mensen in de allerlaatste fase te begeleiden om pijnloos en zonder benauwdheid en het liefst zonder angst te sterven. Daarbij komt ook de zorg en begeleiding voor de naasten. Dikwijls voelt de stemming aan als een verslagenheid en het zal niet de eerste keer zijn dat men een week eerder gehoord heeft dat zij of hij uitbehandeld heeft en nog zeer kort te leven heeft.
Dikwijls betreft dit mensen van net boven de zestig jaar en het valt mij op, vooral veel vrouwen.

Afscheid nemen

De mensen moeten bepaalde fases heel snel doorlopen en dikwijls is men er totaal nog niet klaar voor.


Fases van de stervende mens.
a. ongeloof
b. ontkenning
c. gelatenheid
d. berusting
e. loslaten


Dikwijls gaat het zo snel dat men nog in de eerste/tweede fase zit en er niet aan willen. Men doet er van alles aan om het tegendeel te bewijzen en vooral als er familie, kennissen langs komen, is de stervende over het algemeen zeer spraakzaam en goed, maar de toestand is dus feitelijk heel anders.
Hierbij is veel praten heel belangrijk, vooral richting naasten en familie. Ik neem hen dikwijls apart om te praten over de werkelijke situatie.

Als het zover is

Dat iemand dood zal gaan is dus duidelijk. Het wanneer ook redelijk, maar soms duurt het wat langer en soms korter.
Meestal voel ik zelf heel goed aan wanneer het niet lang meer zal duren en attendeer de naaste hierop, om de familie die erbij wil zijn op te roepen.
Dan komt daar het moment, het sterven. Voor de omstanders is het duidelijk te zien als het stil wordt in het bed. Dikwijls haalt men toch wel opgelucht adem, dat het feitelijke lijden voorkomen is.

Afscheid nemen

Terwijl ik de huisarts of huisartsenpost bel kan de familie afscheid nemen van hun geliefde echtgenoot, moeder, vader en soms zelfs van hun kind.
De tijd na het overlijden en dat mijn taak erop zit duurt over het algemeen rond de vier uur.
Het opvangen van de mensen valt onder mijn taak, het netjes neerleggen van de overledene en dan komt mijn vraag. Hoe wilt u het gaan doen met de nazorg.

Wat zijn de wensen van de overledene

a. Thuis opgebaard worden
b. Elders opgebaard worden, bv. in een aula bij een begraafplaats/crematorium
c. Eventueel onderzoek = autopsie, naar de oorzaak van de ziekte en overlijden. Dit vindt plaats in een ziekenhuis
d. Orgaan afstand = donor, dit is tijdens het leven al aangegeven door de overledene
e. Begraven worden
f. Gecremeerd worden en het as meenemen in een urn, of laten verspreiden over bv. de zee
g. De lievelingskleding van de overledene. Hierbij help ik heel vaak omdat de naasten dit niet weten en zelf iets uitzoeken. De kleding wordt meegegeven aan de begrafenisondernemer, maar als iemand thuis blijft, wordt de kleding hier aangetrokken nadat de overledene gewassen en verzorgd is.


Plaatsen tekort in woonplaatsen

Vanochtend las ik in de krant dat in mijn woonplaats te weinig plaatsen zijn om begraven te worden. Het zette mij aan het denken en in een andere krant las ik iets interessants, ook al ben ik er in principe zelf nog niet uit of ik begraven of gecremeerd wil worden. Maar wat ik las vond ik eigenlijk wel heel bijzonder en ik wil u er attent opmaken.

Een boom planten boven mijn as

Zoals u leest zou ik vanwege het plaatsgebrek toch de voorkeur willen geven aan cremeren en mijn as op een lievelingsplekje in de grond willen laten stoppen, door mijn naasten en hier bovenop een boom laten planten.
Mijn naasten zullen dan het gevoel hebben dat ze toch nog ergens heen kunnen gaan om ‘’mij’’ te zien en tegen ‘’mij’’ te praten en ik zou het symbool willen zijn van de natuur wat immers altijd mijn redding is geweest. Over het soort boom moet ik nog nadenken, maar ik denk zelf aan een seringenboom.
Zo lig of sta ik niemand in de weg en kan ik toch voort blijven bestaan. Ik las trouwens ook dat het as vermengt is met een poeder dat zeer goed is voor de groei van een boom.
Ja, ik denk dat ik eruit ben en zal dit een keer bespreken met mijn naasten.

Het is goed om de wens van een mens vast te leggen

Ik weet, dit is zware kost op deze prachtige zonnige dag. Maar terwijl u zit te mijmeren in de tuin, het balkon, of op het strand of bos, laat uw gedachten eens gaan van hoe u het graag zou willen. Beschouw uw lichaam als een tempel en eer dit, ook als u dood bent. Uw geest zal voortleven, dat is één ding wat zeker is, maar wat zal het prachtig zijn om u te zien staan als een prachtige boom!

Mijn laatste rustplaats

Wat als ik dood ben

Het komt steeds dichterbij
naarmate de tijd verstrijkt
het ligt zelfs al vast
wanneer ik de aarde ga verlaten
maar mijn geest en herinneringen
laat ik achter aan mijn naasten

Maar mijn lichaam dan
nadat ik de laatste adem uitgeblazen heb
er zijn vele mogelijkheden
maar moet ik daar nu bij stil staan
terwijl ik vol in het leven sta?

Toch, het kan zomaar gebeuren
dat ik er volgende week niet meer ben
dat mijn lichaam hapert
dat de ziekte verder is….
terwijl ik niet weet van het bestaan
maar een ongeluk krijgen kan ook

Ik kan zomaar in coma raken
dan ligt de keus bij mijn naasten
vol in hun verdriet
nadat zij afscheid hebben genomen
en ik hen verliet

Daarom wil ik hen voor zijn
door van te voren aan te geven
wat er met mijn tempel gebeurt

Als ik daar eenmaal sta
rechtop en ieder jaargetij weer anders
zal ik in vrede rusten
terwijl ze mijn bast zullen aaien
en dan weet en hoor ik
mijn besluit is heel goed geweest

 

http://bestselleraanzee.nl/BernaRoordaNefkens